Foto: Harold Hulskers
Voor Cutting Edge ging ik op 6 april 2013 naar Sonic Connections in de Brakke Grond, Amsterdam. Het avondje wel.
Sonic Connections, het jaarlijkse pop- en rockfestijn met een immer veelzijdige melange van alternatieve artiesten uit de Lage Landen, bestaat vijf jaar! Om dat te vieren, speelden in het eerste weekend van april twaalf Vlaamse en Nederlandse bands de tent plat, onder wie An Pierlé, Mr and Mississippi en The Hickey Underworld. Cutting Edge liet zich zaterdagavond onderdompelen in de playgrounds van Solex vs. Sukilove, Headphone, Traumahelikopter en Vive la Fête. Kill All Hipsters sloot de avond af.
Lage Landen in het oor
In de Expozaal wachten we op Solex vs. Sukilove. In dit project nemen de Vlaamse en Nederlandse muziekavonturiers Pascal Deweze (Sukilove) en Elisabeth Esselink (Solex) samen een EP op. Vanavond krijgt de zaal een glimp van hun baby. Wanneer de zes muzikanten opkomen en starten met ‘Honkey’, ben ik vrijwel meteen verdwaald. Elektronische effecten, harde gitaren, drums en onaffe zang schoppen me uit m’n comfortzone. Wat je verwacht, gebeurt steeds niet. ‘Dit wordt vast herhaald. Oh, toch niet, nieuwe wending’. Toch is in alle chaos aan ritmes, toonhoogtes en omschakelingen de muziek spot on. Knap, omdat de EP een work in progress is. Je wilt misschien te veel snappen van Solex vs. Sukilove, wat ongetwijfeld niet de bedoeling is.
Ik begeef me naar de sfeervolle Rode zaal, waar de leden van Headphone hun nieuwe album, ‘The riot’, komen laten horen. De vijfkoppige band trapt knallend af met ‘Myotonic’, het eerste nummer op de nieuwe plaat. De Vlamingen hebben de zaal meteen in hun greep, met hun toegankelijke, melancholische klanken. Lekkere rock, met een vleugje mysterie. De cocky lichaamsbewegingen van zanger Ian Marien op plotse wendingen in het gitaarspel zijn volledig terecht, want wat spelen deze mannen fijne deuntjes. Het donkere ‘The children’ en jazzy ‘Addicted’ komen voorbij en wat opvalt is dat deze band ongelofelijk strak speelt. Headphone komt qua sound misschien het meest bij Radiohead in de buurt, maar in al hun veelzijdigheid en dus ook het elektronische geluid, ontgaan The Police en Keane vibes me vanavond niet.
Met hun zelfgetitelde debuutalbum nét uit, stond Traumahelikopter in januari op Noorderslag en in maart op het ‘iets’ grotere SXSW in Texas. Na een rij optredens in de VS is het trio nu weer thuis. Als de jongens hun plek innemen, denk ik even: staand drummen? Maar na de eerste aanslagen snap ik dat het met dit energielevel vrijwel onmogelijk is zittend te spelen. De zang is zoals je bij garagerock verwacht: snel, opgefokt, hard. Of het volledig zuiver is, is niet goed te horen. Losgaan en hard mee blèren is waarvoor je naar Traumahelikopter gaat, dat is duidelijk.
Zodra de Rode zaal voor het Belgische Vive la Fête opengaat, stroomt deze vol en sta ik vooraan vast. Wanneer Els Pynoo, Danny Mommens en consorten het podium bespringen, is vanaf de eerste seconde de zaal één dansende massa. Geheel in het zwart gekleed en met lange haren, barst de excentrieke band los met ‘Hotshot’ en ‘Decadanse’. Pynoo, in zwarte voetloze kousen en sexy, zwarte body, beweegt sierlijk over het podium, als een balletdanseres met Björkachtige uitspattingen, haar witblonde haren wild door elkaar. De energie die de band bijna uitschreeuwt, met zijn Franstalige gekke electropop, is enorm aanstekelijk. Al zet de groep verschillend klinkende nummers neer, de strekking blijft: hard, veel en gek. Vive la Fête viert feest. En daarmee uit.
Helaas miste ik de afsluitende dj-set van Kill All Hipsters.
Op naar de volgende vijf jaar Sonic Connections!
Andrea De Jong
© Cutting Edge – 7 april 2013
