DE STAD – GESNEDEN KOEK (LAGE VUURSCHE)

De Stad - Gesneden Koek - Lage Vuursche - door Andrea de Jong

Vanuit mijn hoekje kan ik alles goed zien. Rondom heb ik uitzicht op een guur buiten door de lage, licht beslagen geruite ramen. Het typische interieur van een pannekoekenrestaurant omringt me: donker hout, rood-wit geblokte tafelkleedjes, koperen potten en pannen aan het plafond. Het is februari, half vier ‘s middags en ik zit met een coming of age-roman op een stapel kussens in een houten hoekbank. De tent is nagenoeg leeg; zachte radiomuziek vult de ruimte.

Lees verder

KATDEAU

Polly - Andrea de Jong
Wattenstaafjes overal
Miauwen in de nacht
Het huis is nu gewoon van haar
Haar waar je ‘t niet verwacht

Iets te harde bijtjes
Diepe krassen in mijn hand
Spelen zonder einde
Of tot je op bent, dan

Overleden planten
Derde plantenpot kapot
Luchtjes met een reden
Romantiek bespot
Halen in mijn kleding
Halen in mijn bank
Halen in mijn alles
#nieuwehalen

Ogen immer turend
Behalve op mijn schoot
Onvermoeibaar monster
Hou je niet zo groot

Aandacht vragend bolletje
Bij thuiskomst bij de deur
Je miauwen hoog, je flanken warm
Jij harige charmeur
Lees verder

DE STAD – ALLEEN SAMEN (DEN HAAG)

De Stad - Alleen Samen (Den Haag) - door Andrea de Jong

Met sjaals nog om hun nek – de jas van het meisje nog aan – gaat het stelletje zitten. Hoofden gebogen. Witblauw licht beschijnt hun gezicht en flikkert in hun ogen. Licht dat fel afsteekt tegen de warme gloed van het kaarsje op de ronde tafel. Wat zouden ze zijn? Twintig? Samen liepen ze zo-even het sfeervol verlichte grand café binnen en streken neer in de bruinleren bank. Na nog geen tien seconden kwamen de telefoons uit de jassen tevoorschijn.

Lees verder

DOE MAAR

paarse-rododendron-douglas-spar - doe maar - poezie - door Andrea de Jong
Vergeet
Deze pogingen
Ze zijn laf
Of willen niet
Tellen is te ver weg
Vallen te dichtbij
Van hoge hoogtes
Werd bijna niemand
Ooit echt blij
Onthoud
Laat ze bestaan
Ze overheersen
Of willen niet
Precies weten hoeveel
Nog even blijven staan
Van diepe dalen
Werd niemand
Ooit echt blij
Lees verder

KOEIENSCHIJT, VLIEGENPLAAG EN OORVERDOVENDE GEDACHTEN

Voor mijn minor Creatief Schrijven schreef ik een column over mijn meest memorabele familievakantie.

“Ah nee.” Over de houten vloerplanken liep ik door de uitgekozen slaapkamer. Hard gekraak en gepiep klonk onder mijn voeten. Bij sommige stappen schrok ik een beetje. Aan de andere kant van het bed en de kamer, was een klein, vierkant raam met diepe, marmeren vensterbank. Ik keek naar buiten. “Meik! Oh mijn God, kijk dan!”

Lees verder

TERUG

Links op de bank
Alleen
Zwart-witfilm
Goedkope whisky

Oude vrienden
Nieuwe mensen
Alles hetzelfde
En toch anders

Niemand heeft gezegd
Het wordt leuk
Mistig en zwaar
Langs de gele streep

Route van leven
Oud zeer en ontboezeming
Wachten op niets
Wat al is geweest

Rotte melk plonst
In stukken in koffie
Wie heeft gezegd
Dat het leuk zou zijn?

Lees verder

‘HEB IK WAT VAN JE AAN, TRUT?’

Ik besef met een rare glimlach op mijn gezicht dat ik keihard zit te praten op de fiets. Niemand in de buurt? Ach, veel kan het me niet schelen. De verbazing en het heuglijke feit van wat ik me net realiseer mag wat mij betreft van de daken geschreeuwd worden. “Ik weet niet eens, of ik het koud heb of niet…” zeg ik als een volslagen idioot, vlak voordat deze openbaring een glimlach tovert op mijn gezicht.

Lees verder