SOPHIE HUNGER – THE DANGER OF LIGHT [2012]

Wie bij ‘The Danger Of Light’ van Sophie Hunger een eenzijdige ballad- of zoetsappige popplaat verwacht, vergist zich. Vanaf de eerste noten op dit derde studioalbum, met al zijn verschillende genres, talen en zangstijlen, is moeilijk te bepalen waaronder deze plaat te scharen. Ook na extra tracks op de ‘Deluxe Edition’, laat Sophie je plezierig overvallen achter.

Deze Zwitserse dame heeft veel in haar mars. Niet alleen zingt ze haar nummers (en twee covers) op ‘The Danger Of Light’ in het Engels, Duits, Frans en Zwitsers-Duits; ze neemt beslag op allerlei muzikale genres. Zo wisselt ze akoestische, melancholische liefdesliedjes en ballads als ‘Can You See Me’, ‘Take a Turn’ en ‘One Too Many Mornings’ af met de ritmische, pop-folk nummers ‘The Fallen’, ‘First We Leave Manhattan’ en ‘Holy Hells’, die doen denken aan Björk en Ladyhawke.

De jazzy tracks klinken soms wat treurig, met bluesachtige ondertonen (‘Heharun’ en ‘Perpetrator’). Vaker zijn ze upbeat en swingend, zoals ‘What It Is’, ‘Das Neue’ en ‘The Musician’ en lijken de trompetpartijen op Kytemans spel. De nummers met een rocksound, zoals ‘Souldier’ en ‘My Oh My II’, maken de plaat compleet.

Al speelt Sophie zelf piano, gitaar en mondharmonica, aan ‘The Danger Of Light’ leveren niet de minste namen een bijdrage. Geproduceerd door Adam Samuels, zijn op het album onder anderen te horen: gitarist Josh Klinghoffer (Red Hot Chili Peppers), trompettist Nathaniel Walcott en trombonist Michael Flury, bassist Simon Gerber en drummer Alberto Malo uit haar band. Deze combinatie van gitaren, piano, blazers en drums maakt de plaat enorm kleurrijk en krachtig, soms bombastisch.

Sophie’s stem glijdt door de verschillende talen en stijlen als een warm mes door boter. Haar zachte, licht hese stemgeluid klinkt bijna zalvend. Ze heeft een enorm bereik; hoge en lage noten haalt ze moeiteloos, lange uithalen en herhalende toonladders zijn voor haar geen probleem. Ze speelt voortdurend met volume, wat in combinatie met haar open stemgeluid geen moment verveelt. Haar betrappen op onzuiverheden is vrijwel onmogelijk.

Sophie Hunger heeft me verrast met dit zeventien tracks durende album. De mix van genres en talen maken de plaat ongrijpbaar, mysterieus en intrigerend. Hoewel je soms kunt horen dat Sophie en haar band nog wat zoekend zijn, is dit echt uitzondering op de som. Het album is zeer goed geproduceerd, muziek en stem sluiten bijna te goed op elkaar aan, timing idem dito. Luisteren dus! Liefst in de trein, met het raampje naar beneden.